अरुले ठूलो सुटकेश बोकेर फर्किएको देखेर मात्रै विदेश जान हतार नगरौं

साउन २६, २०७५ शनिबार १३:५६:४६ | मेरो कथा मेरो भोगाई

विपिन मल्ल, धादिङ ।

वैदेशिक रोजगारीको क्षेत्रमा काम गर्ने संस्थामा आबद्ध भएपछि यस बारेमा धेरथोर बुझ्ने मौका पाएँ । हाम्रो समाजमा विदेश जाने कारण एउटा मात्रै छैन । धेरै युवा देशमा रोजगारीको अवसर नदेखेर विदेश गइरहेका छन् ।

यहाँ काम गरिरहेकाहरु पनि त्यो भन्दा राम्रो कमाई हुने आशामा विदेश गएकाहरु पनि भेटेको छु । अर्को चाहिँ अरुको देखेर विदेशिनेहरुको सङ्ख्या पनि कम छैन गाउँघरमा । विदेशको काम, त्यहाँ हुने कमाई के हो भन्नेतिर कोही लाग्दैन ।

विदेशबाट फर्किएकाहरुलाई हेरेर र देखेर विदेश जान पाए त यस्तै भइन्थ्यो भन्ने मात्रै सोचिरहन्छन् । अरुले ठूलो सुटकेश गुडाएर नेपाल फर्केको देखिन्छ । कालो चस्मा र अनि कम्मरमा ‘मनि ब्याग’ झुन्डाएर आएको देखिन्छ । विदेशमा उनीहरुले के काम गरेर फर्किए, विदेशमा दुःख छ र हुन्छ होला भनेर सोच्नेहरु धेरै छैनन् ।

धादिङबाट अहिलेसम्म ४५ हजार युवा वैदेशिक रोजगारीमा गएको तथ्याङक छ । विदेश गएका परिवारलाई भेट्न जाँदा केही न केही समस्या भएकै पाएको छु । सामाजिक परिचालक भएपछि वैदेशिक रोजगारीमा गएका व्यक्तिका घरमा पुगेको छु ।

मैले पुगेका धेरै घरका व्यक्ति कि खाडीका देश गएका कि मलेसिया । युरोप र अमेरिका जानेहरु पनि छन् तर औंलामा गन्न सकिने मात्रै । खाडीका देश र मलेसिया जानेहरुका परिवारको गुनासो जानेहरुले भनेको काम र कमाई नभएको भन्ने हुन्छ । जसले गर्दा विदेश जाँदा लिएको ऋण तिर्न नसकेर समस्या भइरहेको छ ।

जाने अघि धेरै कुरा ख्याल गर्नुपर्छ । सरकारले फ्रि भिसा, फ्रि टिकट भनेको पनि धेरै भइसक्यो तर लागु भएन । म्यानपावरले एक लाख रुपैयाँ भन्दा धेरै पैसा लिएर १० हजारको मात्रै बिल दिएर ठग्ने क्रम बढीरहेकै छ ।

त्यसैले आँखा चिम्लेर र अरुले ठूलो सुट्केश बोकेर फर्किएको देखेर मात्रै विदेश जानु हुँदैन । त्यसले आफैंलाई अप्ठ्यारोमा पार्छ । विदेश जानेहरुले घरमा राम्रोसँग सल्लाह गर्नुहुन्न ।

जाने देशका बारेमा बुझ्ने अनि केही न केही काम सिकेर जानेहरु निक्कै थोरै छन् । एजेण्टले भनेका कुरा पत्याएर उनीहरुको पछि लाग्दा समस्या हुन्छ । त्यसैले विदेश जानेहरुले यसमा ध्यान दिन जरुरी छ ।

हुन त विदेश नै नजानु राम्रो भन्दा रोजगार खै त भन्ने प्रश्न आउँछ । तर पनि विदेश जाने सोच्नुभन्दा अगाडि सकेसम्म आफ्नै ठाउँमा अवसर खोजौं । यदी विदेश जाने निधो गर्नुभयो भने कसरी सुरक्षित हुन सकिन्छ भनेर सोचौं र त्यसका लागि गर्नुपर्ने काम गरौं ।

सिप सिकेर, दक्ष भएर आफू जाने देशका बारेमा राम्रोसँग बुझेर जाऔं । धादिङबाट विदेश जानेको तथ्याङ्क हेर्दा गएकाहरु मध्ये १० प्रतिशत मात्रै सिप सिकेर गएको देखिन्छ । ९० प्रतिशत अदक्ष रुपमै विदेशिएका छन् ।

समस्यामा पर्नेहरु यही ९० प्रतिशतभित्रका व्यक्ति छन् । त्यसैले सुरक्षित भएर विदेश जानु पर्छ । केही कुरा नबुझी, नसिकी जाँदा जति जोखिम हुन्छ सिप सिकेर र बुझेर जाँदा त्यस्ता जोखिमहरु जोगिन सकिन्छ ।

जनप्रतिनिधि र सरकार पनि जिम्मेवार हुनुपर्छ

कामदारसँगै सरकारले पनि उनीहरुका बारेमा सोचिदिनु पर्छ । भन्न चाहिँ विदेशबाट युवाले पठाएको रेमिट्यान्सले देशको अर्थतन्त्र धानेको भन्ने त उनीहरुको भविष्यका बारेमा केही नसोच्ने अनि त युवाले कसरी आशा गर्ने ।

त्यसैले अब त संघियतामा गइसकेको देशमा जनप्रतिनिधिदेखि सरकारले पनि यस बारेमा सोच्नुपर्छ । शिक्षित युवालाई उनीहरुले पढाइ अनुसारको रोजगारी दिलाउन पहल गरौं । शिक्षाको स्तर कम भएका युवालाई सिप सिकाएर स्वरोजगार बनाऔं । उनीहरुले आफ्नो श्रम र पसिना अर्काको देशमा बगाउनु नपरोस् ।

(मल्ल चन्द्रज्योती एकिकृत ग्रामिण विकास समाज सिड्स धादिङ द्वारा सन्चालित सुरक्षित आप्रवासन सामि परियोजनामा सामाजिक परिचालकको रुपमा कार्यरत हुनुहुन्छ ।)

तपाईको प्रतिक्रिया

नाम (अनिवार्य)

इमेल (अनिवार्य) (गोप्य राखिनेछ)

प्रतिक्रिया दिनुहोस्

(अनिवार्य)