‘मैले के बिगारेको छु र’ भन्दै थियो, कसैले कुटेको आवाज आयो, त्यसपछि मलेसियाबाट छोराको फोन आएन

असार १३, २०८० बुधबार १३:५२:२४ | मेरो कथा मेरो भोगाई

रुपेश खड्का

सानुकुमारी खड्का, रौतहट

मेरो कान्छो छोरा हो रुपेश खड्का । साढे ६ वर्ष पहिले मलेसिया गएको थियो । तर चार वर्ष भइसक्यो उसको फोन नआएको ।

मलेसिया गएको दुई वर्षसम्म त नियमित कुराकानी भइरहन्थ्यो । पैसा पठाइरहन्थ्यो । पैसा पठाउनेबित्तिकै पैसा पठाइदिएको छु है भनेर घरमा फोन गथ्र्यो । त्यो बेला पनि पैसा पठायो । तर फोन गरेन । यताबाट हामीले फोन गर्यौँ । तर उसको फोन उठेन । हामीले फोन गरिरह्यौँ । चार दिन भइसक्दा पनि फोन उठ्दै उठेन । उसले आफ्ना साथीभाइलाई फोन गरिरहन्थ्यो । कतै उनीहरुको फोन उठाउँछ कि भनेर उनीहरुको मोबाइलबाट फोन गर्न लगायौँ, कसैको फोन उठाएन । मसँग फोन नगरेर नसुत्ने मान्छे यसरी लामो समयसम्म फोन नउठाउँदा केही नराम्रो भयो कि कतै भनेर घरमा हामी सबै आत्तिएका थियौँ ।

पाँचौ दिनमा साँझतिर बल्ल फोन उठ्यो । त्यो पनि अरु कसैले उठाएको थियो । छोराले ‘मैले के गल्ती गरेँ र मेरो फोन दे’ भन्दै थियो । कसैले कुटेको आवाज आयो । त्यहाँ नबुझिने भाषामा कुरा गरिरहेका थिए । छोराले मैले के गल्ती गरेँ र भन्दै थियो , त्यतिकैमा फोन काटियो । त्यसपछि कहिल्यै फोन लागेन । चार वर्ष भइसक्यो छोराको हालत के छ, केही थाहा छैन । उसकै चिन्ताले पिरोलिरहन्छ ।

चाँडवाड आउँदा, गाउँबाट विदेश गएकाहरु फर्किँदा त्यही भिडमा छोरा पनि छ कि जस्तो लाग्छ । उसका साथीहरु देख्यो भने उसकै झझल्कोले पिरोल्न थाल्छ ।

रुपेश २४ वर्षको थियो मलेसिया जानेबेला । अर्काको कुरा गर्ने, अरुसँग झगडा गर्ने खालको पनि थिएन उ । सबैसँग मिलेर बस्थ्यो, सबैको माया मान्थ्यो । आफूले काम गर्ने कम्पनी छाडेर अर्कै कम्पनीमा काम गर्न लागेको छु भनेको थियो । सबै राम्रो छ, केही चिन्ता लिनुपर्दैन भन्थ्यो । मलेसिया गएको दुई वर्ष भइसकेको थियो । हामीले पनि अब घर फर्केउ भनेर सल्लाह दिएका थियौँ । उसले पनि दशैँमा फर्किन्छु भन्थ्यो । नेपाल फर्केर राम्रो देश जाने कुरा गथ्र्यो । तर एकाएक उसलाई के समस्या आइपर्यो, कस्तोखाले अप्ठेरोमा पर्यो, हामीले केही बुझ्न सकेका छैनौँ । अन्तिमपटक फोनमा कुराकानी हुँदा किन उसले त्यस्तो भनिरहेको थियो ? किन उसले कुटाइ खाएको होला, यस्तै कुरा सोच्दासोच्दै दिमाग थाकिसक्यो ।

हामीले उसको खोजीको लागि सक्नेजति सबै गरिसक्यौँ । काठमाण्डौ गएर विभाग, मन्त्रालयमा निवेदन दिएर दूतावासबाट खोज्न लगायौँ । त्यसरी पनि भेटिएन । पत्रपत्रिकामा फोटो छपायौँ, फेसबुकमा राख्यौँ । कतैबाट केही जानकारी मिलेन ।

धामीझाँक्रीदेखि ज्योतिषी केही छाडेनौँ । कसैले भन्छ केटीसँग लागेको छ, कसैले वन मान्छेले लगेको छ भन्छ । जुठो परिसक्यो पनि भन्छ, कोही जेलमा छ भन्छ ।

दुःख जति सबै मलाई नै आइपर्छ जस्तो लाग्छ । जेठो छोरो पनि बिरामी परेर अघिल्लो असारमा बित्यो । म आफै पनि बिरामी छु । अप्रेशन गरेको छ दुईदुईवटा । यस्तो सम्झ्यो भने त घरमै बस्न मन लाग्दैन । कतै गएर मरौँ जस्तो लाग्छ । तर पनि छाेरा फर्केर आउँछ कि भन्ने आशामा घर कुरेर बसिरहेकी छु । आमाकाे मनै त हाे नि । मेरो मनले मेरो छोरा एक दिन आइहाल्छ होला भन्छ । भेट भइहाल्ला जस्तो लाग्छ ।

1 Comments

Dhan Poudel
July 1, 2023, 6:18 p.m.
मलेसिया मा हाम्रो यो दुर्दसा हामि आफैँले लेउने गर्छौँ किनकि हामिमा सहने सक्ति कम हुन्छ तर म आहावान गर्छु जाँडरक्सि नखाउँ जुन सोचेर आएको त्यो पुरा गरौँ घर फर्किउँ सबैलाइ यहि सुझाप दिन चाहान्छु।

तपाईको प्रतिक्रिया

नाम (अनिवार्य)

इमेल (अनिवार्य) (गोप्य राखिनेछ)

प्रतिक्रिया दिनुहोस्

(अनिवार्य)

‘मैले के बिगारेको छु र’ भन्दै थियो, कसैले कुटेको आवाज आयो, त्यसपछि मलेसियाबाट छोराको फोन आएन

रुपेश खड्का

1 Comments

Dhan Poudel

तपाईको प्रतिक्रिया