धनको सपनामा पराईको देशमा फसेका जिन्दगीहरु

 असोज २६, २०७७ सोमबार १२:४२:१२ | मेरो कथा मेरो भोगाई

लेखनाथ सुवेदी, रुपन्देही/हाल पोर्चुगल ।

समयले पनि कस्तो खेल खेल्दो रहेछ । समय, परिस्थिति र नियती पनि कति पीडादायी रहेछ । उ सम्झन्छ अतीतका पानाहरू र धिक्कार्छ आफैंलाई अनि आफ्नै भाग्यलाई । जिन्दगीमा हराएका खुसी खोज्नलाई बारम्बार तड्पिनु पर्ने । भित्रभित्रै जले पनि देखावटी हाँसो र खुसीमा हराउनु पर्ने । मनलाई आँसुको तलाउमा चुर्लुम्म डुबाएर बाँच्नुपर्ने रहेछ यो परको देश, पराईको देश, परदेशमा । 

बिदाको दिन थियो । अलिकति ढिलोसम्म सुतियो । घडीले बिहानको ९ः३० बजाइसकेको थियो ।  उठ्ने बित्तिकै बाहिरको चिसो हावाको आनन्द लिन मन लाग्यो । बाहिर निस्किएँ । 

घर नजिकैको समुद्रको किनारतिर लागें । ‘समर’को अन्तिम अन्तिम समय, बिहानको चिसो हावा, घामको मन्दमन्द न्यानो किरण अनि समुद्र किनारको रौनक अलि फरक थियो । विभिन्न देशका मान्छेहरु आ–आफनै मुद्रामा रमाई रहेका थिए । 

अलि पर एक युगल जोडीहरु मायाको गहिराई नापी रहेका थिए । चिसो मौसम, समुद्रको किनारको छेउमा उफ्रिने स–साना माछाका भुराहरु, अनि मन्द हावा, मधुर सूर्यको न्यानो किरण र फरक फरक समुदायका मानिसहरुको रौनक, जसले केही पलका लागि सबै दुःख, अप्ठ्याराहरू भुलाई फरक आनन्द र अनुभूति दिन्थ्यो । चिसो हावा, रंगिन वातावरणसँगै  मनभित्रका सबै पीरहरु बिर्सिएर म पनि मन्दमन्द मुस्कुराइ रहेको थिएँ ।   म अगाडि बढदै गर्दा चुलबुले नजरहरु कताकता पुगिरहेका थिए ।  

‘ए हजुर तपाईं नेपाली हो ?’ मैले फेरि उनलाई बोलाएँ । 

मेरो आँखा एकोहोरो मुद्रामा  बसिरहेको एउटा युवकतर्फ तानियो  । म उनको नजिक जाँदै थिएँ । नजिकैबाट उनलाई नियालें, उदास पारामा जिन्दगीका सबै रङ्ग हराए जस्तो । पीरैपीरको भर्खरै नुहाएर आए जस्तो,  मलिनो मुहार, तेल सकिएर निभेको दियो जस्तो । सबै खुसी लुटिएर दोबाटोमा अलपत्र परे जस्तो, अनुहार पूरै अँध्यारो देखिन्थ्यो ।   उनको रुप र पोशाकले नेपाली हो कि जस्तो मनमा लाग्यो  । 

‘हजुर नमस्कार, भाइ नेपाली हो ?’ मैले बोलाएँ । 

उनले मलाई पुलुक्क हेरे, तर केही बेलेनन् ।

‘ए हजुर तपाईं नेपाली हो ?’ मैले फेरि उनलाई बोलाएँ । 

करिब २० सेकेण्डपछि उनले जवाफ फर्काए– नमस्कार । म त तपाईँलाई चिन्दिन । 

मैले उनलाई आफ्नो परिचय दिएँ । विदेश यात्राका केही थान दुःखहरु हौसला र प्रेरणाका रुपमा उनलाई सुनाएँ । 

उनले लामो सास फेर्दै भने –   ‘के गर्नु दाजु, जिन्दगीले आज बगर जस्तै बनाएर छाडेको छ । हरियाली जिन्दगी डढेलो लागेको खोरियाझैं उजाड उजाड छ । हामी गरिबहरु सधैं अभावको भूमरीमा पिल्सिनु पर्ने रहेछ । यस्तै छ दाजु मेरो पनि कहानी ।’

उनले आफ्नो परिचय दिए । 

घर : बझाङ ।

नाम : बाबु राजाराम । 

उनले आफ्नो कथा यसरी सुनाए :

मलाई गाउँमा बाबे भनेर चिन्छन् । 

घरमा आमा, श्रीमती र सानो छोरा छन् ।  बुवाले सानैमा छाडेर जानुभयो । बुवा नभएपछि आमाले गाउँमै ज्यालामा काम गर्न थाल्नुभयो । म सानै छँदा बुवाले घर खेत जोडिदिनु भएको रहेछ । आमाले दुःख गरेर हुर्काउनुभयो । मेरो पढाई पनि राम्रै थियो । विद्यालयको पढाई सकें ।

सबै साथीहरु उच्च शिक्षाको लागि सहर पसे । मलाई पनि सहर बसेर पढ्ने रहर भयो । आमासँग सल्लाह गरें । म केही गर्छु र पढ्छु भनेर सहर पसें । सहरको बसाइ, पढाई खर्च आमाले दिनभरी कमाएको ज्यालाले भ्याएन ।  काम  गर्छु भनेर काम खोजें, काम पनि पाइएन ।

१२ को पढाई सकेर गाउँ गएको थिएँ । गाउँको छिमेकी  बमबहादुर भर्खर विदेशबाट आएको रहेछ । गाउँमा विदेशको चर्चा निकै हुन्थ्यो । उसले विदेशमा यस्तो हुन्छ उस्तो हुन्छ भनेर निकै मिठा कुरा सुनायो ।

सबै छिमेकीहरु उसका कुरा सुनेर मख्ख पर्थे ।  भर्खर आएको उसको  हातमा टल्किने घडी, महङ्गो मोबाइल, टिलिक्क टल्कने जुत्ता, सुकिला कपडा, उसको फूर्तिफार्तीले  जोकोहीलाई पनि लोभ्याउँथ्यो । 

पैसो कमाउने, सुकिलामुकिला कपडा लगाउने, मिठो मसिनो खाने, धेरै सम्पत्ति कमाउने सपना मेरो मन पनि पलायो । आमा घरमा एक्लै भएको हुँदा विदेश जानुअघि बिहे गर्ने कुरा आमाले गर्नुभयो । आमाकै रोजाइमा बिहे पनि गरें । बिहेपछि विदेशको प्रक्रियामा लागें । 

यूरोप जाने र कमाउने साेंच बनाएँ । मेरो विदेशबाट आएकै साथीको साथी रहेछन् एक जना । उनले पोल्यान्डको भिसा मिलाउने रहेछन् । यो काम गरेबापत उनले आठ लाख रुपैयाँ लिने रहेछन् । जग्गा धितो राखेर उसलाई आठ लाख रुपैयाँ बुझाएर यहाँ आएँ । भिसा लाग्न झण्डै २ वर्ष  लाग्यो । तर पोल्याण्डमा भनेजस्तो नभएपछि म साथीहरुको पछि लागेर पोर्चुगल आइपुगेँ ।

तलबको पैसा पनि समयमा नपाइने । विदेश आएदेखि आमा, श्रीमती र छोरालाई एक जोर कपडा फेरिदिन पनि सकेको छैन । साहुको ऋण र ब्याज बढेको बढ्यै छ । सम्झ्यो भनि छाती भातभती पोल्छ । 

यहाँ पनि नयाँ मानिस आएको थाहा पाउनै नहुने रहेछ । यहाँ आएपछि साथी पनि साथी जस्तो नहुँदो रहेछ । लिगल इन्ट्री, फिनान्स, सोसियल, सेफ गराउँदा म नेपालीबाटै पटकपटक  ठगिएँ । 

काम लगाएबापत पैसा, कोठा खोजिदिएको पैसा, पाइला पाइलामै ठगिएको छु । महिनाभरी काम ग¥यो कोठाभाडा, पानी, बत्ती, इन्टरनेट, खाना, मेट्रो खर्च, काडको कागजी प्रक्रियाको लागि कहिले के के महिनाभरी कमाएको तलब मुश्किलले दुईसय युरो नि नबच्ने ।

तलबको पैसा पनि समयमा नपाइने । विदेश आएदेखि आमा, श्रीमती र छोरालाई एक जोर कपडा फेरिदिन पनि सकेको छैन । साहुको ऋण र ब्याज बढेको बढ्यै छ । सम्झ्यो भनि छाती भातभती पोल्छ । 
परको देश, पराइको देश यहाँ हाम्रो दुःख बुझिदिने कोही छैन । नेपाल फर्कौं घर खेत साहुले लिन्छ  । यहाँ हरेक पल मर्दै बाँचेको छु । 

कोरोनाले काम पनि गयो ।  अहिले काम पनि छैन, ७ महिना भयो खाली बसेको । 
***
यति भन्दै गर्दा उनी भक्कानिए र मेरो अँगालोमा आए ।

मैले सम्झाएँ – यस्तै हो भाइ हामी परदेशीको जीवन । न कामको भर, न ठाउँको भर । नआत्तिनु सबै कुरा ठिक हुन्छ । भगवानले हेर्ने छन् । सबै सामान्य हुनेछ । नरुनु भनेर सम्झाउनु बाहेक मेरो केही उपाय थिएन । 
खल्ती छामे ८० युरो रहेछ । भाइ यो राख्नु नेपाली १० हजार हुन्छ । म सकेको र जानेको सहयोग गर्नेछु । म यही नजिकै बस्छु भनेर मैले मेरो फोन नम्बर पनि दिएँ । 

स्वदेश फर्किएर समाज देखाउने तडकभडक र झुटा सपनाहरुले आज हजारौं अब्बल बाबु राजारामहरु देश र परिवारबाट टाढिएर काहलीलाग्दो रंगहीन जिन्दगी परदेशमा बिताउँदै छन् । 

भाइ बेला मौकामा फोन गर्नु है भन्दै म कोठातिर लागें ।

दिनभर आँखाभरी बाबु राजारामको तस्बिर खेलिरहयो । विदेशमा पैसाको रुख हुन्छ, मोजमस्ती हुन्छ भनेर छिमेकमा झुटो हल्ला फैलाउने उसको छिमेकी बामेप्रति रिस उठेर आयो । 

परदेशमा आफूले भोगेको वास्तविकता बताउन लाज मान्ने त्यो छिमेकीलाई  बधाई छ । तिमीहरूले स्वदेश फर्किएर समाज देखाउने तडकभडक र झुटा सपनाहरुले आज हजारौं अब्बल बाबु राजारामहरु देश र परिवारबाट टाढिएर काहलीलाग्दो रंगहीन जिन्दगी परदेशमा बिताउँदै छन् । 

अन्तिम अपडेट: पुस १, २०८१

उज्यालोका खबर फेसबुक, इन्स्टाग्राम, एक्स ट्वीटर र यूट्युबमा हेर्न तथा उज्यालो रेडियो नेटवर्क ९० मेगाहर्जसँगै देशभरका विभिन्न एफएम रेडियोहरुबाट पनि सुन्न सकिन्छ । उज्यालोमा प्रकाशित तथा प्रसारित सामग्री यस संस्थाको स्वतन्त्र, निष्पक्ष र तथ्यमा आधारित सम्पादकीय नीतिबाट निर्देशित छन् र गल्ती नहोस भन्नेमा सचेतता अपनाएर तयार पारिएका छन् । प्रकाशन र प्रसारण भएका सामग्रीको विषयमा तपाईको गुनासो, प्रतिकृया र सुझावलाई हार्दिक स्वागत गर्दै गल्ती भएको पाईएमा तत्काल सच्याइने जानकारी गराईन्छ । उज्यालोबाट प्रकाशन तथा प्रसारण हुने सामग्रीको प्रतिलिपि अधिकार यस संस्थामा निहीत रहेकोले संस्थाको अनुमति विना समाचारको नक्कल उतार्ने, पुनरुत्पादन, प्रशारण वा फोटोकपी गर्न पाइदैन । कसैले त्यसो गरेमा कानूनी कार्वाही हुन सक्नेछ ।

तपाईको प्रतिक्रिया

समाचार

लोकप्रिय

१

रुसको कुर्स्क क्षेत्रमा ३० जना उत्तर कोरियाली सैनिक मारिए वा घाइते भए : युक्रेन

२

ललितपुरमा 'इन्टेलिजेन्स ट्राफिक लाइट' सञ्चालनमा

३

मीनबहादुर गुरुङले एमालेलाई दानमा दिएको जग्गाविरुद्ध परेको रिट सर्वोच्चद्वारा खारेज

४

सालझण्डी–ढोरपाटन खण्डको काम १४ वर्षमा ३० प्रतिशत मात्र

विचार

उज्यालो टी भी

वैदेशिक रोजगारीमा जादा सुरक्षित हुने तरिका

मनोपरामर्शले बदलेको जीवन कथा

विदेशबाट श्रीमान् फर्काउने साहस बटुलेका वित्तीय कक्षा सहभागीका कथा

मेरो कथा मेरो भोगाई