पसिना परदेशमा बगायौं, मर्न आफ्नै देशमा पाइयोस्

चैत २१, २०७६ शुक्रबार १४:३४:५३ | मेरो कथा मेरो भोगाई

रामबहादुर तामाङ/रामेछाप हाल, यूएई ।

सहरहरु त्यतिबेलासम्म सुन्दर लाग्दो रहेछ, जतिबेलासम्म हेर्ने आँखा र मन पनि सुन्दर र शान्त हुन्छ । रोजगारीकै सिलसिलामा म खाडीको सुन्दर सहर दुबईमा छु।

तर यतिबेला कोरोनाले मेरो मन र यो सहर दुवैलाई अशान्त बनाइदिएको छ । डरले भरिदिएको छ । छर्लङ्ग खुलेको आकाशलाई एकाएक बादलले झ्याप्पै छोपेजस्तो यो कोरोनाले संसारलाई छोपेको थिएन भने आज म घरमा हुन्थें । परिवार र आफन्तसँग परदेशबाट लगिदिएको कोसेलीसँगै दुःखसुख साटिरहेको हुन्थें । तर कोरोनाका कारण सबै कुरा एकाएक परिवर्तन भयो ।

मेरो अप्रिल १ मा नेपाल फर्कने टिकट थियो । तर अन्तर्राष्ट्रिय उडान बन्द भयो । नेपालले पनि हामी परदेशमा काम गर्नेहरुलाई प्रवेशमा रोक लगायो । म आज कोठामै थन्किएको छु । मजस्तै १०/१५ जना साथीहरु पनि छन् । उनीहरु पनि यो अप्ठेरो परिस्थितीमा घर फर्कन नपाउँदा कोठामै थुनिएका छन् ।

होटल तथा रेष्टुरेन्टहरु बन्द छन् । यी ठाउँमा काम गर्ने थुप्रै नेपाली यतिबेला कामबिहीन भएर बसिरहेका छन् । बेतलबी बिदामा क्याम्पमा खान र बस्नको सुविधा दिएर राखिएको छ । तर कहिलेसम्म यसरी बस्ने ? एउटै चाहना छ, पसिना परदेशमा बगायौं, मर्न आफ्नै देशमा पाइयोस् ।

सबै बन्द छ । परदेशमा यतिबेला रहर हैन डर मात्र छ । भएको पैसा पनि सकिन लाग्यो । त्यसपछि के खानु ?

आफ्नै देशमा भए त गाउँ ठाउँमा माग्न पाइन्थ्यो । आज छैन, भोलि दिन्छु भन्न पाइन्थ्यो । तर परदेशमा कसले बुझ्छ र भोको पेटको व्यथा ? कसले दिन्छ र उधारो ?
दिनप्रतिदिन कोरोनाको सङ्क्रमण बढिरहेको छ । यूएईमा त आठ जना नेपालीमा कोरोना सङ्क्रमण भइसक्यो ।

ज्यान र मन बलियो बनाउनुपर्ने यो बेलामा यस्तै तनावले बिरामी भइयो भने के होला ? यस्तै सोच्दासोच्दै तनाव हुन्छ । मसहित धेरै नेपालीलाई यसबेला मानसिक समस्या होला भन्ने लाग्छ मलाई त ।

त्यसैले सरकारले अन्तर्राष्ट्रिय उडान बन्द गरेर नेपाली नागरिकलाई पनि रोक्नु ठिक होइन । अरु देशले बिमान चार्टर गरेर आफ्ना नागरिक लगेका छन् । के हामी चाहिँ रुँदै बस्नु पर्ने हो र ? कहिले त देश चलाउने रेमिट्यान्स पठाउनेका बारेमा पनि सोच न सरकार ।

राम्रो हुँदा हामीले कमाएकै थियौं । हामीले रेमिट्यान्स पठाएकै थियौं । तर दुःख पर्दा नेपाल फर्कन्छु भन्दा किन रोक्छौ ? यस्तो बेला परदेशमै बस भन्दा मन दुखेर आउँछ । यस्तो भन्न कतिको सुहाउँछ सरकारले यो अप्ठेरोमा ?

म आफ्नो देश फर्किन चाहन्छु । कोरोना लागेर मरे पनि आफ्नै माटो र पानीमा मर्न चाहन्छु ।

1 Comments

karun Biswakarmaa
April 3, 2020, 9:23 p.m.
के गर्ने म पनि दुबाइ आयेको ७ महिना भयो यहाँ गारो छ ।झन दुबाइ को सर्कार को नीति ले त झन समस्य भयो हामी जति सक्दो छिटोछिटो नेपाल आउने आसा मा ।अस्तु

तपाईको प्रतिक्रिया

नाम (अनिवार्य)

इमेल (अनिवार्य) (गोप्य राखिनेछ)

प्रतिक्रिया दिनुहोस्

(अनिवार्य)

पसिना परदेशमा बगायौं, मर्न आफ्नै देशमा पाइयोस्

रामबहादुर तामाङ/रामेछाप हाल, यूएई ।

1 Comments

karun Biswakarmaa

तपाईको प्रतिक्रिया