कोरियामा कम्पनीबाट र नेपालमा सरकारबाट सम्मानित भएँ

 असार ३१, २०७६ मंगलबार ११:४०:३ | मेरो कथा मेरो भोगाई

दिपक चौलागाईं/झापा ।

मेरो कामलाई सरकारले सम्मान गरेको छ । मेहनतको फल मिठो हुने रहेछ । म खुशी छ । आज यसरी खुशी मनाइरहँदा मैले यो ठाउँसम्म आउनका लागि गरेको संर्घषलाई पनि सम्झिरहेको छु ।

४ वर्ष १० महिना कोरियामा श्रम गरेर सन् २०१६ फेब्रुअरी ९ मा नेपाल फर्केको थिएँ । अहिले झापामा मेरो आफ्नै उद्योग छ । ८ जना युवालाई रोजगारी दिएको छु । यसै वर्ष ४० जनालाई प्रत्यक्ष रोजगारी दिने सोचेको छु ।

म नेपाल फर्केपछि पनि उताको कम्पनीबाट थप तलब र बोनस दिन्छु भनेर मलाई बोलाएको थियो, तर म गइनँ । नेपालमै केही गर्नुपर्छ भन्ने सोचले मलाई फर्केर कोरिया जान मन लागेन ।

म ईपीएस परीक्षा उत्तीर्ण गरेर कोरिया गएको थिएँ । सुरुमा मैले प्लास्टिकको त्रिपाल बन्ने कम्पनीमा काम गरेँ । त्यहाँ मेरो महिनाको डेढ लाख रुपैयाँ जति कमाइ हुन्थ्यो । त्यो कम्पनीमा ८ सय जति नेपाली कामदार थिए ।

त्यतिबेला कम काम गरेर सबैको भन्दा बढी तलब खाने म नै थिएँ । किनभने त्यहाँ कोरियनले मात्रै गर्ने केमिकल मिसाएर पाइपमा झिक्ने काम गर्न मैले गएको ६ महिनामै सिकेको थिएँ ।

मैले त्यो केमिकल मिलाएबापत कम्पनीले मलाई महिनाकै नेपाली ६० हजार बोनस दिन्थ्यो । अरु नेपाली साथीहरुले १४ घण्टा काम गर्दा पनि मैले ९ घण्टा काम गरेको जति तलब पुग्दैनथ्यो । बिस्तारै मलाई त्यो कमाइ कम जस्तो लाग्न थाल्यो ।

त्यो कम्पनीमा मैले १६ महिना काम गरेर छाडेँ र अर्को काम गर्न थालेँ । त्यसपछि नेपाल नफर्किउञ्जेलसम्म पानीजहाज निर्माण गर्ने कम्पनीमा काम गरेँ । मेरो कार्यसम्पादन राम्रो देखेर त्यो कम्पनीले मलाई पुरस्कारसहित सम्मान गरेको थियो ।

त्यहाँ मैले महिनाको अढाइदेखि तीन लाख रुपैयाँसम्म कमाएँ । कोरिया बसाइको म्याद सकिएपछि म नेपाल फर्कें २०१६ मा । त्यसपछि फेरि सीबीटी परीक्षा दिएर कोरिया जाने तयारीमा थिएँ ।

परीक्षामा पास पनि भएँ । राम्रो तलब र बोनस दिन्छु भनेको थियो कम्पनीले । तर मैले त्यो ‘कन्ट्र्याक्ट क्यान्सिल’ गरेँ । आफ्नै देशमा केही गरौं भन्ने लाग्यो । र मैले झापामै डाइमण्ड स्टील कम्पनीको सुरुवात गरेँ ।

कम्पनीले किलाकाँटा, नट बोल्ट उत्पादन गर्छ । कुन व्यवसाय गर्ने भनेर अध्ययन गर्ने क्रममा मैले यूट्यूवमा हेरेर काँटी निर्माण गर्ने कम्पनी खोल्ने सोच बनाएको हो । तर त्यतिबेला आफूसँग त्यति धेरै पैसा पनि थिएन ।

कोरियाबाट कमाएर ल्याएको पैसा घर बनाउन र जग्गा किन्नमै बढीजसो सकिसकेको थियो । केही आफूसँग थियो र केही ऋण काढेर ७० लाख रुपैयाँबाट व्यवसाय सुरु गरेको हुँ । अहिले लगानी दुई करोड पुग्न लाग्यो ।

तत्कालै कम्पनीलाई नाफा दिन नसके पनि पाँच वर्षको अवधीमा ५० जना कामदारलाई रोजगारी दिन्छु भन्ने अठोटका साथ म लागिपरेको छु । मेरो अर्को योजना अबको मेरो सोच फोहोरबाट वायो उर्जा उत्पादन गर्ने हो ।

त्यसको लागि प्रक्रिया अगाडि बढीसकेको छ । कन्काइ, विर्तामोड र अर्जुनधारा नगरापालिकाको कुहिने फोहोरबाट सोह्र करोड ७० लाखको लागतमा ४ हजार घनमिटरको बायोग्यास बनाएर ९०० घरधुरीलाई वितरण गर्ने योजना बनाएका छौँ ।

हामीले कार्यक्रमको लागि भौतिक संरचनाहरु र ग्यास प्लान्टको निर्माणको काम शुरु गरिसकेका छौँ । जसको उदघाटन माननीय अर्थमन्त्री युवराज खतिवडाले केही महिनाअघि मात्र गर्नुभएको थियो ।

यो पाइलट प्रोजेक्टलाई एक वर्षभित्रमा सञ्चालनमा ल्याएर देशमा बढ्दै गएको फोहोरलाई मोहोरमा रुपान्तरण गर्न सकिन्छ भन्ने एउटा नमुनाको रुपमा विकास गर्ने अठोटका साथ हामी जुटीरहेका छौँ ।

नेपालमा पनि यो प्रविधिबाट उर्जा उत्पादन गर्न सकिन्छ । उर्जा सँगसँगै ग्यास पनि उत्पादन गर्न सकिन्छ भन्ने लागेर यो काम अगाडि बढाएका हौँ । यसले ग्यास आयातको लागि दैनिक विदेशीने पैसा रोक्न सकिन्छ ।

योसँगै मजस्तै श्रम बेचेर विदेशबाट फर्किनुभएका साथीहरु, जोसँग थोरै पुँजी छ र केही गरौँ भन्ने जोश जाँगर छ, त्यस्ता १५ जना साथीहरु जम्मा भएर भरोसा बिजनेस ग्रुप दर्ता गराएका छौँ । सबैले १०/१५ लाख रुपैयाँ पुँजी लगानी गरेका छौँ ।

यो वर्ष भित्र यो ग्रुपबाट हरपिक फिनेल जस्ता केमिकल पदार्थ उत्पादन गर्ने, यस्तै माछालाई चाहिने चारो विदेशबाट उत्पादन भइरहेको छ त्यसलाई पनि यसै वर्ष उत्पादन गर्ने भन्ने सोचमा छौँ ।

मेरो यही प्रयासको मूल्यांकन गरेर नै सरकारले मलाई युवा उद्यमी पुरस्कार २०७६ ले सम्मानित गरेको छ । यो सम्मानले विदेशमा श्रम बेचेर आउनेहरु भोलि उद्योगी बनेको हेर्न मिल्ने प्रेरणा दिनेछ भन्ने मलाई लाग्छ ।

राम्रो कार्यसम्पादन गरेकै कारण मैले कोरियामा पनि सम्मान पाएको थिएँ । देशमै व्यवसाय गरेर रोजगार सिर्जना गरेकोले नेपाल सरकारले पनि सम्मान गर्यो । त्यही भएर इमान्दारिताका साथ आफ्नो काममा अडिग रहनुपर्छ भन्ने मलाई लाग्छ ।

युवाहरुलाई मेरो भन्नु विदेशमा श्रम र पसिना बेचिरहेका साथीहरुलाई म केही समय विदेशमा दुःख गर्नुहोस, विदेश पनि एउटा खुल्ला विश्वविद्यालय हो भन्न चाहन्छु । तर सधैँ त्यहाँ नबस्नुस्, केही सिकेर नेपालमै उद्योग स्थापना गर्नुस् ।

आज तपाईंले उद्योग सञ्चालन गर्नुभयो भने तपाइको छोरा नाती पनि भोलि उद्योगी बन्नेछ । तपाईं लामो समयसम्म विदेशमा बसेर श्रम बेचेर बसिरहनुभयो भने, देशलाई धिक्कार्दै बस्नुभयो भने भोलि तपाईंको छोरा पनि यसरी नै विदेश गएर श्रम बेच्नेछन् ।

त्यही भएर नेपाललाई माया गरौँ । विदेशमा सिकेको सीपको स्वदेशमा सदुपयोग गरौँ भन्ने सबैलाई मेरो आग्रह हो । उद्योग सञ्चालन गर्दा चुनौती त हुन्छ नै । उद्योग भनेको एक बोरा चामलमा ५० रुपैयाँ नाफा खाएर बेचे जस्तो होइन ।

उद्योगको प्रतिफल लिनको लागि निरन्तरता, लगाव र धैर्यता हुनुपर्छ । होइन भने ६ महिनामा प्रतिफल आएन भनेर कम्पनीमा ताला लगाएर पासपोर्ट च्यापेर फेरि विदेश जाने होइन ।

अन्तिम अपडेट: मंसिर २९, २०८१

उज्यालोका खबर फेसबुक, इन्स्टाग्राम, एक्स ट्वीटर र यूट्युबमा हेर्न तथा उज्यालो रेडियो नेटवर्क ९० मेगाहर्जसँगै देशभरका विभिन्न एफएम रेडियोहरुबाट पनि सुन्न सकिन्छ । उज्यालोमा प्रकाशित तथा प्रसारित सामग्री यस संस्थाको स्वतन्त्र, निष्पक्ष र तथ्यमा आधारित सम्पादकीय नीतिबाट निर्देशित छन् र गल्ती नहोस भन्नेमा सचेतता अपनाएर तयार पारिएका छन् । प्रकाशन र प्रसारण भएका सामग्रीको विषयमा तपाईको गुनासो, प्रतिकृया र सुझावलाई हार्दिक स्वागत गर्दै गल्ती भएको पाईएमा तत्काल सच्याइने जानकारी गराईन्छ । उज्यालोबाट प्रकाशन तथा प्रसारण हुने सामग्रीको प्रतिलिपि अधिकार यस संस्थामा निहीत रहेकोले संस्थाको अनुमति विना समाचारको नक्कल उतार्ने, पुनरुत्पादन, प्रशारण वा फोटोकपी गर्न पाइदैन । कसैले त्यसो गरेमा कानूनी कार्वाही हुन सक्नेछ ।

तपाईको प्रतिक्रिया

समाचार

लोकप्रिय

१

सालझण्डी–ढोरपाटन खण्डको काम १४ वर्षमा ३० प्रतिशत मात्र

२

जर्जियाको एक स्की रिसोर्टमा ११ जना भारतीय नागरिकसहित १२ जनाको शव भेटियो

३

रुसको राजधानी मस्कोमा भएको विस्फोटमा आणविक क्षेत्रका जनरलसहित दुई जनाको ज्यान गयो

४

इजरायलमा हाइपरसोनिक मिसाइल हानेको यमनको हुथी विद्रोहीको दाबी

विचार

उज्यालो टी भी

वैदेशिक रोजगारीमा जादा सुरक्षित हुने तरिका

मनोपरामर्शले बदलेको जीवन कथा

विदेशबाट श्रीमान् फर्काउने साहस बटुलेका वित्तीय कक्षा सहभागीका कथा

मेरो कथा मेरो भोगाई