आफ्नै देश फर्कौंला, गाईभैंसी पालौंला, पाखोपखेरो खनौंला

 चैत २९, २०७६ शनिबार ९:४७:१५ | मेरो कथा मेरो भोगाई

कपिल ज्ञवाली, गुल्मी । हाल दुबई  ।

पैसा कमाउने, घर परिवार पाल्ने सुखी र खुसी हुने । अझ भनाैं गाउँको पहाडबाट सहरमा सर्ने अनि सहरमै घर बनाउने । परदेश लाग्दै गर्दा सबैको मनमा यस्तै यस्तै सपना हुन्छन्  । त्यही ठूलो सपना बोकेर म पनि दुबईमा सेक्युरिटी कम्पनीमा काम गर्दैछु । 

तर अहिलेको परिस्थिती हेर्दा लाग्छ, पैसा कसका लागि कमाउनु ? के को लागि कमाउनु ? आखिर जिन्दगीभन्दा ठूलो पैसा होइन रहेछ । सायद यस्तै लागेको होला अरु परदेशीलाई पनि ।

तर मर्नुअघि नै खुट्टा तान्न हुँदैन भन्थे बुढापाकाले । हो रहेछ । काम गर्नैपर्छ ।

आफ्नो र परिवारको लागि परदेशी भूमिमा पसिना बगाईरहेको छु ।

यूएई भनेको नियम कानुन राम्रो भएको देश हो । यहाँ सुरक्षा छ । केही भइहाल्यो भने पनि उपचार पाउन सजिलो छ ।

तर पनि किन किन परदेशमा असुरक्षित महसुश हुन थालेको छ ।

लकडाउन होस् या कर्फ्यु, सेक्युरिटीको काम त चलिनै रहन्छ । सेक्युरिटी भनेको जे जस्तो मान्छे होस्, जुन सुकै देशको होस्, कुराकानी गर्नपर्छ । सहयोग गर्नैपर्छ।

त्यसैले कुनबेला को र कस्तो मानिससँग नजिक भइन्छ के थाहा ? यस्तै कारणले गर्दा म र मेरा साथीहरुलाई हिजोआज डर लाग्न थालेको छ । तर पनि आत्मबल बलियो बनाएर काम गरिरहेको छु । घर फर्कने वातावरण पनि त छैन । 

अझ भनौं, कम्पनीले राख्ने क्याम्पको सुरक्षा त झनै फितलो छ । गाडी, ट्वाइलेट, बाथरुम, किचेन आदि इत्यादि । फरक फरक काम गर्ने ठाउँबाट एकैपटक क्याम्पमा आयो ।

अटाइ नआटाइ किचेनमा छिरेर हतार हतार खाना बनायो । न कुनै सिस्टम न कुनै सुरक्षा । यस्तै सानातिना कुरामा डराउन पर्ने अवस्था छ । आफू मात्रै सुरक्षित हुन्छु भनेर पनि नहुने । 

तर पनि घर परिवारसँग कुरा गर्दा हाँस्दै हामी सुरक्षित छाैं, पीर नगर्नुस्, बरु आफ्नो ख्याल गर्नुस् भन्दै सम्झाउन परेको छ । अरुको सुरक्षामा खटिंदाखटिंदै के थाहा भाइरस सङ्क्रमण भइ पो हाल्ने हो कि ? आफ्नो गाउँठाउँ  र आफन्तलाई भेट्नै नपाइने पो कि ?

आफ्नै माटोमा शरीर खरानी हुन नपाउने पो हो कि ? यस्ते सोचाइले दिमाग भरिन्छ काम गर्दा पनि । रहरले त होइन नि, पैसा कै कारणले यहाँसम्म आउन प¥यो । अब फर्कन पाए आफ्नै गाउँठाउँमा सानोतिनो इलम गरेर जिन्दगी कटाउने थिएँ । 

अहिले संसारभरी कोरोनाको कहर छ । तर आपत पर्दा आफ्नो देश भनेको आफ्नै हुन्छ । मेरो देशमा सबैथोक छ, तर त्यसलाई हाँक्ने रथ कमजोर भएकाले आज परदेशी बन्नु परेको होे । आज दुःखमा पनि एक्लै लड्नु परेको छ । सरकारले फर्क विदेसिएका युवा हामी दिन्छौं रोजगारी भने त सायद यो ठाउँका कोही बस्ने थिएनन् कि ।

अहिलेको समय भनेको मन दह्रो बनाएर भाइरससँग लड्ने बेला हो । त्यसैले म सबैलाई यही आग्रह गर्छु, जति पनि परदेशी भूमीमा पसिना बगाइरहनुभएको छ, हामी आत्तिनु हुँदैन । आज बाच्यौं भने भोलि आफ्नै देश फर्कौंला, गाईभैंसी पालौंला, पाखोपखेरो खनौंला । 

याे पनि पढ्नुहाेस्

 

अन्तिम अपडेट: मंसिर २९, २०८१

उज्यालोका खबर फेसबुक, इन्स्टाग्राम, एक्स ट्वीटर र यूट्युबमा हेर्न तथा उज्यालो रेडियो नेटवर्क ९० मेगाहर्जसँगै देशभरका विभिन्न एफएम रेडियोहरुबाट पनि सुन्न सकिन्छ । उज्यालोमा प्रकाशित तथा प्रसारित सामग्री यस संस्थाको स्वतन्त्र, निष्पक्ष र तथ्यमा आधारित सम्पादकीय नीतिबाट निर्देशित छन् र गल्ती नहोस भन्नेमा सचेतता अपनाएर तयार पारिएका छन् । प्रकाशन र प्रसारण भएका सामग्रीको विषयमा तपाईको गुनासो, प्रतिकृया र सुझावलाई हार्दिक स्वागत गर्दै गल्ती भएको पाईएमा तत्काल सच्याइने जानकारी गराईन्छ । उज्यालोबाट प्रकाशन तथा प्रसारण हुने सामग्रीको प्रतिलिपि अधिकार यस संस्थामा निहीत रहेकोले संस्थाको अनुमति विना समाचारको नक्कल उतार्ने, पुनरुत्पादन, प्रशारण वा फोटोकपी गर्न पाइदैन । कसैले त्यसो गरेमा कानूनी कार्वाही हुन सक्नेछ ।

तपाईको प्रतिक्रिया

समाचार

लोकप्रिय

१

सालझण्डी–ढोरपाटन खण्डको काम १४ वर्षमा ३० प्रतिशत मात्र

२

जर्जियाको एक स्की रिसोर्टमा ११ जना भारतीय नागरिकसहित १२ जनाको शव भेटियो

३

रुसको राजधानी मस्कोमा भएको विस्फोटमा आणविक क्षेत्रका जनरलसहित दुई जनाको ज्यान गयो

४

इजरायलमा हाइपरसोनिक मिसाइल हानेको यमनको हुथी विद्रोहीको दाबी

विचार

उज्यालो टी भी

वैदेशिक रोजगारीमा जादा सुरक्षित हुने तरिका

मनोपरामर्शले बदलेको जीवन कथा

विदेशबाट श्रीमान् फर्काउने साहस बटुलेका वित्तीय कक्षा सहभागीका कथा

मेरो कथा मेरो भोगाई