चुनाव सकियो । यसपालिको चुनाव पनि निकै रोचक भयो । युवा पुस्ताहरूको आगमनले अब त रोजगारी नपाएर खाडी पस्नेहरूका लागि पनि केही गर्लान् कि भन्ने आस पनि बढेको छ ।  

जित्नेहरूले अब भोट माग्दा गरेका बाचाहरू पूरा गर्नका लागि काम गर्ने बेला पनि सुरु भइसकेको छ । तर उनीहरूले भोलिका दिनमा कसरी काम गर्छन् भनेर हेर्न भने बाँकी नै छ । 

यसपालिको चुनावमा सबैजसो दलहरूको चुनावी एजेण्डामा देशभित्रै रोजगारी सृजना छ । सहुलियतमा ऋण दिनेदेखि विदेशबाट फर्किएकालाई बिउँ पुँजी उपलब्ध गराउनेसम्मका थुप्रै सपनाहरू साटेका छन् । यी कुरा उनीहरूले बोलेका मात्र होइनन् घोषणा पत्रमा लेखेका पनि छन् । आशा गरौँ यसपालि चाहिँ बोल्ने मात्र होइन, बोलेका कुरा पूरा पनि गर्छन् होला ।

तर परदेशीका समस्या यतिले मात्र समाधान हुँदैनन् । देशमै रोजगारी सृजना गर्न समय लाग्ला । तर निःशुल्क जान पाइने देशमा पनि लाखौँ रुपैयाँ बुझाउन पर्ने बाध्यताको अन्त्य गर्न चाहेमा समय लाग्दैन । प्रक्रिया पनि यस्तै झन्झटिलो छ । भइरहेको प्रणालीमा थोरै मात्र सुधार गरेमा पनि निकै सुधार हुन सक्छ ।

विदेशमा पुगेपछि त झन् विभिन्न समस्याहरू आउन सक्छन् । नेपालीहरू काम गर्न पुगेका कतिपय देशमा दूतावासहरू छैनन् । दूतावास भएका ठाउँमा पनि पर्याप्त जनशक्ति नहुँदा श्रमिकका समस्या समाधान गर्नमा समस्या छ । 

परदेशमा दुर्घटनामा ज्यान गुमाउने श्रमिकहरूको सङ्ख्या पनि ठुलो छ । कतिपय देशबाट सास मात्र होइन लास ल्याउन पनि समस्या छ । तर यस्ता समस्यालाई नेपालका ठुला राजनीतिक दलहरूले अहिले पनि आफ्नो मुख्य एजेण्डा बनाएका छैनन् ।

यसपालिको चुनावमा पनि परदेशीले भोट हाल्न पाएनन् । विदेशमा रहेका नेपालीको मताधिकारको सुनिश्चितताका लागि आवाज उठ्न थालेको अहिलेदेखि हैन । तर खै किन हो यसमा कसैको पनि चासो देखिँदैन । 

तर जुन हिसाबले युवाहरू विदेश पलायन भइरहेका छन् यसतर्फ भने सोच्न जरुरी छ । विदेशमा ठुलो सङ्ख्यामा यो देशका नागरिक छन् र उनीहरूका लागि पनि केही गर्न पर्छ भनेर अब चाहिँ चुनाव जित्नेहरूले सोचुन् ।

परदेशीका मुद्दा हरेक मञ्चमा उठाउन र आफूले गरेका बाचा पूरा गरुन् । अबको पाँच वर्षमा केही गर्न नसके पनि परदेसिएकाहरुलाई देश फर्किएर केही गर्ने वातावरण बनाइदिउन् ।