शुसिल पाहाडी/परदेशबाट ।

आदरणीय मन्त्रीज्यूहरु,

विषय : चित्त नबुझेको बारे ।

राज्य संकटको बेला लकडाउन गर्नु धेरै राम्रो हो । तर कसको लागि गरिंदैछ ? । नागरिकको सुरक्षाका लागि होइन ? हो भने तपाईँहरुले परदेशमा बिचल्लीमा परेकाहरुका बारेमा किन सोच्नु भएन ?

के उनीहरुको चाहिँ पीडा होइन र ? दुःख सबैको लागि दुःख नै होइन र ?

आफ्नै देश र परिवारका लागि कमाउन गएकाहरुलाई अप्ठेरोमा पर्दा नआउ भन्न मिल्छ र ? नेपाली नागरिक नेपाल न आएर कहाँ जाने ? हामी कहिलेसम्म यहाँ बस्ने ? हामीलाई कसरी नेपाल झिकाइन्छ ? त्यो बारे पनि त भन्दिनुपर्‍यो नि । नत्र त कसरी हाम्रो चित्त बुझ्छ र ।

परदेशीको पनि त घर परिवार छ । उसलाई पनि आफ्नो परिवारको माया लाग्छ । उसको परिवारलाई पनि त बिरानो देशमा एक्लै दुःखमा पर्दा माया लाग्छ । परिवारलाई पनि त आफ्नो मान्छे फर्कियोस् भन्ने आश होला ।

हामीलाई परदेशमै बस भन्नु त ठिक छ । तर तिमीहरुलाई यस्तो हुन्छ, यसरी ल्याउँछौं भनेर चित्त पनि बुझाइदिन पर्‍यो नि । के हामी आउँदैमा कोरोना आउने हो र?

तपाईँका देशका नागरिकलाई यहाँ भेडाबाख्रा सरह राखेका छन् । रोग नलागे भोकले पो मरिने हो कि भन्ने चिन्ता छ । यहाँ त क्वारेण्टीनको पनि के कुरा गर्नु ?

बरु हामीलाई नेपालका जंगलमा राख्नुहोस्, हामी पानी र हावा खाएरै बाँचौंला । हाँसीखुशी बसौंला । बिन्ती छ हामीलाई नेपाल फर्काइदिनुस् । कोरोनाको डर र घर फर्कन नपाउँदाको आवेगमा धेरै भनेको भए माफ पाउँ ।

याे पनि पढ्नुहाेस्

मे २ : खाडी र मलेसियामा काेराेना सङ्क्रमणकाे पछिल्लाे अवस्था

---